⭐ Zaparcia Nawykowe U Dzieci Forum

W każdym przypadku przewlekłego zaparcia stolca nie można pominąć konsultacji psychologicznej. Problemy natury psychologicznej mają bowiem bardzo duże znaczenie u wszystkich pacjentów z nawracającymi lub przewlekłymi zaburzeniami czynnościowymi przewodu pokarmowego [1]. Leczenie czynnościowego zaparcia stolca u dzieci Psycholog dziecięcy, Psycholog, Psychoterapeuta. 17 opinii. Adres 1. Adres 2. Online. Lublańska 34, Kraków • Mapa. HARMONIA Poradnia Zdrowia Psychicznego Grupa LUX MED / PROFEMED Kraków - Lublańska 34. Konsultacja psychologiczna. od 221 zł. Zaparcia u 4-letniego dziecka – odpowiada Lek. Katarzyna Szymczak Zaparcia u 2,5-letniej dziewczynki – odpowiada Sylwia Ogrodowczyk Zaparcia nawykowe u 2,5-letniego dziecka – odpowiada Mgr Paulina Szczechowicz Obstrukcja u dzieci nierzadko jest efektem choroby wrodzonej, jak na przykład mukowiscydoza czy choroba Hirschprunga. Zaparcia u dzieci bywają także rezultatem zmieniania bądź rozszerzenia diety. Obstrukcja bowiem może wystąpić na skutek nietolerancji pokarmowej, w tym alergii na mleko krowie czy w przypadku celiakii. zaparcia nawykowe – tego typu zaparcia często występują u dzieci, w momentach przełomowych np. nauka korzystania z nocnika lub toalet w miejscach publicznych. Opory przed wydalaniem w przypadku zaparć nawykowych polegają na w pełni świadomej blokadzie wydalania. Zaparcia u dzieci mogą być skutkiem występującej alergii pokarmowej. Zaparcie nawykowe rozpoznawane jest zwykle u dzieci powyżej 3 roku życia. W tym wieku bowiem większość dzieci nabywa umiejętność świadomej kontroli odruchu defekacyjnego. Wpływ wielu czynników na utrwalenie nieprawidłowego rytmu wypróżnień utrudnia ustalenie przyczyn tego stanu i prawidłowe postępowanie. Szkolenie ma formę nagrań wideo umieszczonych na specjalnej platformie oraz 3. spotkań online, podczas których uczestnicy wraz z prowadzącą omawiają studium przypadku. Spotkania odbędą się 5, 12 i 19 kwietnia, o 20:00. Warunkiem otrzymania certyfikatu jest aktywny udział w co najmniej dwóch spotkaniach online. Zaparcia nawykowe mogą powstać z błahego powodu – odparzenia, obtarcia, czy innego dyskomfortu odczuwanego przez dziecko, które staje się źródłem kłopotów z wypróżnianiem. Dziecko trochę zaboli podczas robienia kupki i uruchamia się mechanizm strachu przed kolejnym razem. Zdarza się, że kłopot występuje w przełomowych dla Nie musi tak być, bo zaparcia można leczyć łatwo i skutecznie, a rady zastosowane już w przeciągu krótkiego czasu mogą trwale odmienić twoje życie. Dowiedz się jak leczyć zaparcia i powrócić do normalnej aktywności. Domowe sposoby na zaparcia. Leki na zaparcia to temat dość drażliwy. Zaparcia nawykowe-wstrzymywanie kupki u dziecka, Rodzina i dziecko bez ogłoszeń - Forum Gdańsk, Gdynia, Sopot. Porozmawiaj o aktualnych problemach i radościach mieszkańców Trójmiasta. u niemowląt i dzieci choroba Hirschsprunga, toksycznymi, np.: alergią na białko mleka krowiego (głównie u dzieci), zatrucie ołowiem i arsenem, po podaniu niektórych leków, jak opium i atropiny, czynnościowymi, np.: zaparcia atoniczne u obłożnie chorych i osób w podeszłym wieku, choroby gorączkowe, charłactwo, zaparcie spastyczne. Zaparcia u niemowlaka: co robić. Utrzymującym się zaparciom mogą również towarzyszyć objawy poboczne, takie jak: nudności, mniejszy apetyt, rozdrażnienie, ospałość, bóle głowy. Zaparciem nie jest więc na pewno wypróżnianie w odstępach kilkudniowych u 3-4-miesięcznych niemowląt karmionych piersią. DCDMh. Zaparcia nawykowe mają podłożę psychiczne. Dziecko wstrzymuje stolec z powodu utrwalonej obawy przed wypróżnieniem. Zaparcia nawykowe u dzieci to częsta przypadłość. Dziecko unika toalety, nie chce zrobić kupki i w efekcie cierpi na ból brzucha oraz ma problemy z wypróżnieniem, więc robi to raz na kilka dni. Często taka sytuacja trwa tygodniami, miesiącami, utrwalając się i powodując poważne konsekwencje zdrowotne. Dlatego zaparcia nawykowe u dzici wymagają szybkiej reakcji. Zaparcia nawykowe u dzieci oraz przyczyny wywołujące zatwardzenia u dzieci to tematy, który wcześniej czy później części rodziców przesłoni inne, związane z "kupkowymi problemami". Bo temat „kupek” towarzyszy rodzicom przez całe dzieciństwo ich pociechy. Najpierw rozmawiają o wypróżnianiu się niemowlaka. Następnie przeprowadzają trening czystości z nauką wypróżniania się do nocnika. A potem uczą dziecko korzystania z „obcej toalety”, np. w przedszkolu. Tym ostatnim doświadczeniom mogą towarzyszyć pewne problemy. Wielu rodziców 2-, 3-letnich dzieci mówi o zaparciach pociechy. W większości przypadków są to zaparcia nawykowe. >> Zaparcia u niemowląt. Co zrobić, gdy dziecko ma zatwardzenie? Czym są zaparcia nawykowe u dzieci? Zaparcia nawykowe objawiają się zatrzymaniem stolca, któremu sprzyjają słabe ruchy perystaltyczne jelita grubego. W efekcie masy kałowe długotrwale zalegają w jelitach, zwłaszcza w jelicie grubym. Zaparcia nawykowe to inaczej zaparcia o podłożu psychicznym. Dziecko wstrzymuje stolec z powodu utrwalonej obawy przed wypróżnieniem. Zaparcie nawykowe spowodowane są czynnikami psychogennymi tj.: wstydem czy skrępowaniem; niechęcią do obcych (np. przedszkolnych) toalet; pośpiesznym wykonywaniem czynności higienicznych (za mało czasu na wypróżnienie); nieprzyjemnym doświadczeniem, np. bolesnym oddawaniem stolca - dziecko powstrzymuje więc wypróżnianie, przez co kupka jest twardsza, a jej wydaleniu znowu towarzyszy ból - błędne koło się zamyka; presją wywieraną przez rodziców, którzy np. uczą dziecko korzystania z nocnika. Co ważne, zaparcia nawykowe nie są spowodowane zmianami chorobowymi w obrębie przewodu pokarmowego. Najczęściej pojawiają się w dwóch momentach życia dziecka – gdy uczy się robić kupkę do nocnika lub gdy rozpoczyna naukę w przedszkolu, w którym samo będzie korzystało z toalety. Jak zwalczyć zaparcia u dziecka? WIDEO Zaparcia u niemowląt. Jak je zwalczyć? Zaparcia nawykowe u dzieci: objawy Objawy zaparć nawykowych u dzieci nie różnią się od objawów zaparć będących wynikiem np. niewłaściwej diety. Należą do nich: ból brzuszka; uczucie ciężkości i „przepełnienia”; senność; rozdrażnienie, płaczliwość; oddawanie stolców silnie cuchnących, suchych i zbitych, nierzadko z domieszką śluzu, ciemnobrązowych. W przypadku zaparć nawykowych dość charakterystyczne jest nie podejmowanie przez dziecko prób skorzystania z toalety oraz silny opór, gdy namawiają je do tego rodzice. >> Czym karmić małych alergików? Zaparcia nawykowe u dzieci: leczenie czyli pediatra i psycholog Zaparcia nawykowe u dziecka łatwo się utrwalają. Jelito grube i odbytnica „przyzwyczajają się” się do zwiększonej ilości zalegającego stolca poprzez rozluźnienie napięcia mięśniówki jelit i zmniejszenie czucia wypełnienia odbytnicy. Efekt? Utrwala się rozdęcie odbytnicy oraz zmniejsza czucie wypełnienia jelita. Choć jelita wymagają wypróżnienia, dziecko wcale tego nie odczuwa. Na tym nie koniec. Zbyt długo zalegający stolec dodatkowo zagęszcza się, co podczas wypróżniania powoduje ból, a więc dziecko nadal nie chce korzystać z toalety. >> Jak wpoić dziecku zdrowe nawyki? Dlatego w przypadku zaparć nawykowych u dziecka warto jak najszybciej zareagować. Porozmawiaj z dzieckiem o trudnościach, ale staraj się nie namawiać go do zrobienia kupy. Lepiej zadbaj o dietę, która przyspieszy potrzebę skorzystania z toalety (poniżej). Warto skonsultować się z psychologiem, który pomoże ustalić przyczynę zaparć oraz zaproponuje odpowiednią psychoterapię. Ważne jest określenie, co w procesie „wypróżniania” zawodzi, czyli wskazanie kiedy następuje moment „zastopowania”. Dzięki terapii dziecko ma szansę zmienić nawyki i uporać się z problemami, które powodują zaparcia. Zwykle terapia psychologiczna wspierana jest leczeniem u pediatry. Może on zalecić stosowanie odpowiednich dla dzieci środków przeczyszczających, np. laktulozy. Warto rozważyć także pomoc dietetyka który, opracuje odpowiednią (dopingującą przemianę materii) dietę dla dziecka. >> Jak nauczyć dziecko regularnego odżywiania? [Film] Zaparcia nawykowe u dzieci: domowe sposoby posiłki o stałych porach, by przewód pokarmowy regularnie działał; masaż brzuszka – ruchy koliste zgodne z ruchem wskazówek zegara, by usprawnić trawienie; bardzo delikatne namawianie do wypróżniania rano, co pozwoli wprowadzić rytm oraz uchroni dziecko przed stresem związanym np. z robieniem kupki w przedszkolu. Sytuację ułatwi podawanie dziecku na czczo przegotowanej wody; wzbogacenie codziennego jadłospisu dziecka o produkty bogate w błonnik, które ułatwiają pracę jelit – świeże owoce i warzywa, pełnoziarniste pieczywo, jogurty. Uwaga! U podłoża zaparć nawykowych może leżeć nadmierna kurczliwość błony śluzowej jelit, która jest wynikiem np. stresu i napięć. Data aktualizacji: 30 grudnia 2021 Zaparcia nawykowe rozwijają się na skutek świadomego powstrzymywania się od oddawania stolca. Występują głównie u dzieci między 1 a 4 rokiem życia. Sprawdź, jak można pomóc dziecku z nawykowymi zaparciami. W skrócie Zaparcia nawykowe rozwijają się na skutek świadomego powstrzymywania się od oddawania ten rodzaj zatwardzenia cierpią przede wszystkim małe dzieci. Unikanie defekacji może mieć u nich związek z lękiem lub traumatycznym leczenie nawykowych zatwardzeń u dzieci powinien być zaangażowany psycholog. Czym są zaparcia nawykowe? O zaparciach mówi się wtedy, gdy u pacjenta w ciągu trzech ostatnich miesięcy występowały mniej niż 3 wypróżnienia tygodniowo, a dodatkowo także inne dolegliwości związane z defekacją, takie jak: konieczność parcia podczas wypróżniania, oddawanie twardego, zbitego stolca, uczucie niepełnego załatwienia się, brak biegunek. W zależności od etiologii zaparcia dzieli się na pierwotne i wtórne. Pierwsze nie mają związku z chorobą organiczną, dlatego są nazywane zaparciami czynnościowymi. Drugie zaś są spowodowane procesem chorobowym toczącym się z organizmie. Do zatwardzeń czynnościowych zaliczane są tzw. zaparcia nawykowe (inaczej psychogenne), które rozwijają się na skutek świadomego powstrzymywania się od oddawania stolca. Przewlekłe zaleganie stolca w jelitach skutkuje bowiem osłabieniem czucia w odbytnicy. Na zaparcia psychogenne najczęściej cierpią dzieci. Zaparcia nawykowe u dziecka rozwijają się zazwyczaj pomiędzy 1. a 4. rokiem życia. Co warto podkreślić, dziecko między 12. a 24. miesiącem życia uczy się kontrolowania zwieraczy. Na tym etapie rozwoju jego uwaga jest skoncentrowana na defekacji. Również rodzice skupiają się na tej czynności, próbując nauczyć swoją pociechę korzystania z nocnika. Dziecko w tym okresie uczy się kontroli, a także nabiera poczucia własnej sprawczości. W wielu przypadkach wyraża swoje emocje poprzez defekację lub powstrzymywanie się od niej. Niekiedy jakieś traumatyczne wydarzenie może sprawić, że dziecko zacznie powstrzymywać się od wypróżniania. Przyczyną nawykowego zaparcia u dzieci może być ponadto strach przed bólem, który wystąpił przy wcześniejszym oddawaniu stolca. Unikanie defekacji może mieć także bardziej prozaiczne przyczyny – może na przykład wynikać z pośpiechu lub niechęci do odrywania się od ulubionej zabawy. Zaparcia nawykowe u dorosłych Zaparcia nawykowe diagnozuje się także u dorosłych, ale mają one odmienną etiologię niż u dzieci. Nie wynikają bowiem ze świadomego powstrzymywania się od defekacji. Zwykle zatwardzenie nawykowe w populacji dorosłych jest efektem obniżonej motoryki przewodu pokarmowego na skutek długotrwałego stosowania leków przeczyszczających. Co potocznie bywa określane jako rozleniwienie jelit. Na zaparcia nawykowe cierpią także osoby, które prowadzą siedzący tryb życia i nie uprawiają żadnej aktywności fizycznej. Brak ruchu nieuchronnie prowadzi do wydłużonego pasażu jelitowego. Jak leczyć zaparcia nawykowe? W przypadku zaparć nawykowych u dorosłych wskazana jest modyfikacja stylu życia oraz diety. Zaparcia nawykowe u dzieci natomiast mają podłoże psychologiczne, dlatego niezbędna jest pomoc psychologa. Terapeuta z użyciem różnorodnych metod diagnostycznych („Drzewo”, „Rysunek Rodziny”, Test Stosunków Rodzinnych, Test Barwnych Piramid) postawi dziecku diagnozę oraz rozpocznie terapię zgodnie z wyznaczonymi wcześniej celami. Przykładowo, celem terapii może być obniżenie poziomu lęku odczuwanego w związku z defekacją. W przypadku leczenia zaparć nawykowych psycholog zwykle stosuje takie metody jak: bajki terapeutyczne, zabawy terapeutyczne, rozmowy kierowane kalendarzyk wypróżnień. Co bardzo istotne, w terapię dziecka cierpiącego na nawykowe zaparcia powinna być włączona cała rodzina. Dieta przy zaparciach nawykowych Zasadniczo dieta na zatwardzenie polega na zwiększeniu spożycia pokarmów zawierających błonnik, który ułatwia oddawanie stolca i poprawia rytm wypróżnień. Do produktów zawierających dużą ilość błonnika należą: razowe pieczywo, kasze gruboziarniste, razowe makarony i brązowy ryż, świeże owoce i warzywa (jabłka, porzeczki, agrest, fasola, groch, soja, ogórki kiszone, kapusta), suszone owoce (śliwki, morele), przetwory mleczne (jogurt naturalny, maślanka, kefir), oleje roślinne (oliwa z oliwek, olej lniany). Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Zaparcie u dzieci to częsty problem z jakim rodzice zgłaszają się do pediatry i gastroenterologa. W 95% przypadków zaparcie ma charakter czynnościowy i nie wymaga żadnej diagnostyki a jedynie prawidłowego (leki osmotycznie czynne – makrogole lub laktuloza) leczenia, zarówno co do dawki, jak i czasu terapii. Leczenie dietetyczne ma ograniczone znaczenie unikać także trzeba, poza szczególnymi sytuacjami, czopków, enem itp. Zaparcie jest często spotykanym problemem w populacji dziecięcej, wciąż sprawiającym lekarzom pierwszego kontaktu nieuzasadnione trudności diagnostyczno-terapeutyczne i liczne skierowania do specjalistów. Warto sobie uświadomić, że około 10–25% porad gastroenterologicznych związanych jest z zaparciem, podczas gdy w 95% przypadków zaparcie ma podłoże czynnościowe i z reguły nie wymaga porad specjalistycznych, gdyż w praktyce codziennej poszukiwanie przyczyn organicznych znajduje się na bardzo dalekim planie. Szacuje się, że zaparcie dotyczy około 3% dzieci, zaś wśród 17–40% z nich rozpoczyna się ono w 1. Zaparcie może wystąpić w każdym okresie życia. Ponad 90% noworodków urodzonych o czasie oddaje pierwszy stolec, czyli smółkę, w pierwszych 24 godzinach życia. Kolejnych niespełna 10% wypróżni się w czasie 48 godz. Noworodek, który nie oddał smółki w ciągu 48 godzin od narodzenia, musi być obserwowany w kierunku atrezji jelit, zwężenia jelita lub całkowitej jego niedrożności, choroby Hirschsprunga, niedrożności smółkowej, upośledzonej drożności odbytu. Wszystkie te przyczyny stanowią znakomitą mniejszość – główną przyczyną zaparcia jest zaparcie czynnościowe. Według kryteriów tzw. rzymskich IV z 2016 roku, by stwierdzić zaparcie czynnościowe u dzieci do 4. dziecko musi spełniać co najmniej dwie z następujących cech:POLECAMY mieć nie więcej niż 2 wypróżnienia/tydzień, wykazywać zachowania wskazujące na retencję stolca, odczuwać ból przy defekacji lub oddawać zbite stolce, oddawać stolce o znacznej średnicy, mieć wyczuwalne w odbytnicy zbite masy kałowe, dziecko kontrolujące już stolec mieć co najmniej raz na tydzień epizod popuszczania stolca, oddawać stolce zatykające muszlę klozetową. Z kolei dziecko powyżej 4. życia musi prezentować co najmniej dwie cechy raz na tydzień przez minimum miesiąc: nie więcej niż 2 wypróżnienia/tydzień, wywiad wskazujący na retencję stolca, bolesne defekacje lub zbite stolce, stolce o znacznej średnicy, obecność zbitych mas w odbytnicy, co najmniej raz na tydzień epizod popuszczania u dziecka już kontrolującego stolec, stolce zatykające muszlę klozetową. Zaparciu mogą towarzyszyć: drażliwość, zmniejszenie apetytu (często wynikające z wczesnego uczucia sytości), zachowania retencyjne (wspinanie się na palce, usztywnianie nóg, opieranie się o meble, chowanie w kącie, siadanie na pięcie mające na celu zatrzymanie wypróżnienia). Wstrzymywanie stolca zwiększa objętość mas kałowych, sprzyja odwodnieniu stolca, powodując, że staje się on twardszy, co z kolei intensyfikuje ból podczas defekacji – w ten sposób dochodzi do powstania typowego zjawiska błędnego koła chorobowego. Biorąc pod uwagę przyczyny inne niż zaburzenia czynnościowe, w wywiadzie należy koniecznie uwzględnić czas wystąpienia objawów, informacje o treningu czystości, częstości i konsystencji wypróżnień (określana na podstawie tzw. bristolskiej skali twardości stolca – rycina. 1), Ryc. 1. Bristolska skala twardości stolca. 1 Stolce kulkowate, oddawane z trudnością 2 Stolec o kształcie kiełbaski, ale złożony z licznych połączonych ze sobą kulek 3 Stolec o kształcie kiełbaski, z licznymi pęknięciami na powierzchni 4 Stolec o kształcie kiełbaski, miękki i gładki 5 Miękkie kleksowate stolce o zarysowanych krawędziach 6 Kłaczkowate stolce o wystrzępionych krawędziach, papkowatej konsystencji 7 Stolec wodnisty bolesność lub krwawienie w czasie wypróżnień, współwystępowanie z bólem brzucha lub nietrzymaniem stolca, zachowania retencyjne, zmianę łaknienia, wymioty, nudności, utratę masy ciała. Wystąpienie objawów zaparcia u noworodków powinna nas skłonić do diagnostyki w kierunku choroby Hirschsprunga, szczególne gdy doszło do opóźnionego oddania smółki – powyżej 48 godz. od urodzenia. W badaniu przedmiotowym należy skupić się na parametrach rozwoju fizycznego, badaniu jamy brzusznej (napięcie mięśni powłok brzusznych, obecność wyczuwalnych palpacyjnie mas kałowych, wzdęcie brzucha), okolicy okołoodbytowej (położenie odbytu, zabrudzenie okolicy odbytu stolcem, rumień, szczeliny odbytu) oraz okolicy krzyżowo-guzicznej. Patogeneza rozwoju zaparcia nawykowego Do pierwszego epizodu zaparcia u dziecka dochodzi z banalnych często przyczyn, takich jak gorączka, odwodnienie, błędy dietetyczne, stres (przedszkole, szkoła, stresująca sytuacja domowa, przyjście na świat rodzeństwa). Wydalenie twardego, wysuszonego, często dużych rozmiarów stolca wymaga wysiłku i najczęściej jest bolesne. Lęk przed kolejną bolesną defekacją powoduje wstrzymywanie stolca, co prowadzi do jego odwodnienia, zwiększenia twardości i kolejnego bolesnego wypróżnienia, co wzmaga jedynie patologiczny mechanizm dalszego wstrzymywania defekacji. Naszą, lekarską rolą jest szybka interwencja terapeutyczna zapobiegająca pogłębianiu się tego mechanizmu. Na skutek wydalania twardego stolca o dużej objętości może dojść do pękania śluzówki kanału odbytu i powstawania szczelin odbytu. Głównym objawem występowania szczeliny jest obecność świeżej, pokrywającej stolec cienkimi stróżkami krwi lub krwi na papierze toaletowym. Naturalną reakcją dziecka na bolesne wypróżnienie jest wykształcenie mechanizmów zapobiegających defekacji – tzw. zachowań retencyjnych. Rodzice często opisują charakterystyczne zmiany w zachowaniu dziecka: wspinanie się na palce, usztywnianie nóg, opieranie się o meble, chowanie w kącie, siadanie na pięcie pozwalających wstrzymać wypróżnienie. Kolejną konsekwencją przewlekle nieleczonego lub źle leczonego zaparcia (np. zbyt małymi, tzw. bezpiecznymi dawkami, zbyt krótkiego leczenia) są epizody brudzenia bielizny stolcem. Jest to wynik zmniejszenia napięcia zwieraczy odbytu (wewnętrznego i zewnętrznego) na skutek wypróżnień stolcem o znacznej objętości, zalegania fermentujących mas kałowych i „obmywania” kamieni kałowych płynnym stolcem. Do epizodu brudzenia dochodzi najczęściej podczas snu, oddawania gazów, sytuacji związanych ze zwiększeniem ciśnienia w obrębie jamy brzusznej (kaszel, kichanie, śmiech, zabawa). Na to wszystko nakładają się czynniki psychiczne, głównie podświadoma chęć manipulowania rodzicami i otoczeniem – oddawanie stolca staje się powoli centrum zainteresowania całej bliższej i dalszej rodziny, często prowadząc do licznych frustracji u najbliższych, przekładanych na dziecko, a to z kolei może nasilać zaparcie. Zapobieganie zaparciu Zastosowanie poniższych zasad pozwala w wielu przypadkach zapobiec rozwojowi zaparcia, ale tego efektu nie gwarantuje. Nie rozpoczynać zbyt wcześnie i zbyt ostro treningu czystości u dzieci. Ustalić przyczynę stresu i spróbować go zminimalizować (korzystna bywa pomoc doświadczonego psychologa klinicznego). Zwiększyć ilość wypijanych płynów (nie słodkich!). Zintensyfikować ruch lub wręcz zacząć się ruszać. Zapewnić komfort defekacji (wygodna, ciepła, czysta toaleta, brak pośpiechu). Nie wstrzymywać odruchu oddawania stolca. Stosować trening defekacji, czyli próby oddania stolca w najkorzystniejszych warunkach (bez pośpiechu, choć często niestety wykorzystanie naturalnego odruchu występującego po śniadaniu, ze względu na poranne zajęcia – przedszkole, szkoła, praca – bywa trudne). U dzieci po 3.–4. korzystne bywa stosowanie nagród za skuteczną defekację. Zmiana diety (dieta normoresztkowa, a nie bogato- resztkowa!). Wszystkie te metody muszą być stosowane konsekwentnie i długoterminowo. Leczenie zaparcia Najważniejsze są szybkość, konsekwencja i długotrwałość postępowania. Doraźne gaszenie pożarów w postaci podawania czopków, lewatyw kończy się niepowodzeniem i utrwalaniem wtórnych zmian w jelitach i psychice. Szczególnie istotne jest to u dzieci małych, między 2. i 4. kiedy komponenta psychiczna zaparcia jest zwykle ogromna, a możliwości wytłumaczenia dziecku problemu znikome. W przypadku kilkudniowej retencji stolca pierwszym etapem leczenia jest oczyszczenie jelita z zalegających mas kałowych. Według aktualnych wytycznych uważa się, iż może się to odbyć za pomocą doustnej podaży leków osmotycznie czynnych, preferowanych ostatnio makrogoli w dawce 1–1,5 g/kg godz. przez 3–6 dni. Z praktyki klinicznej wynika jednak, że najszybszym i najskuteczniejszym sposobem pozbycia się „zalegania” jest wykonanie wlewki doodbytniczej – tzw. lewatywy z soli fizjologicznej, soli fizjologicznej z dodatkiem parafiny lub gotową wlewką fosforanową. Wlewki fosforanowe zalecane są dopiero powyżej 1. ich objętość może wynosić do 6 ml/kg na dawkę (w zależności od preparatu), maksymalnie dwa razy dziennie. Wlewki należy stosować do uzyskania oczyszczenia jelita z zalegających mas kałowych. W przypadkach opornych na usunięcie mas kałowych (zwykle tzw. kamieni kałowych) można wykorzystać tzw. ręczne wydobycie stolca, odbywające się zwykle w głębokiej sedacji. Po oczyszczeniu jelita z zalegających mas kałowych przechodzimy do kolejnego etapu (nierzadko trwającego latami), którym jest doustna podaż leków osmotycznie czynnych, np. PEG w dawce początkowej 0,4 g/kg godz. Tab. 1. Leki najczęściej stosowane w leczeniu zaparcia Leki Dawkowanie Działania niepożądane Uwagi Leki osmotyczne Makrogole (glikol polietylenowy 3350 i 4000) – leczenie oczyszczające: 1–1,5 g/kg godz. – leczenie podtrzymujące: początkowo 0,4 g/kg godz. – dobrze tolerowane; – do stosowania przewlekłego (lata); – bezelektrolitowe są bezpieczniejsze do długiego stosowania Laktuloza 1–3 ml/kg 70% laktulozy (max. 50 ml/dobę) Rzadko wzdęcie, bóle brzucha – dobrze tolerowana; przeznaczona do stosowania przewlekłego (lata) Leki czynne powierzchniowo Dokuzan sodowy 6.–12. 50–100 mg kg /24 godz. Nie stosować razem z olejami mineralnymi Leki działające poślizgowo Płynna parafina 1–3 ml/kg godz. maksymalnie 90 ml/24 godz. Nie stosować poniżej 4. ze względu na ryzyko zachłystowego zapalenia płuc; może zmniej... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź Re: Zaparcia! Przeczytaj sobie ten tekst co jest poniżej. Ja osbiście jak synek miał niecałe 3 miesiące zaczęłam dawać po łyżeczce startego jabłuszka, ale ponoć pomaga herbatka z rumianku ( naszemu brzdącowi niestety nie pomogło). Po za tym jeżeli dziecko bardzo cierpi, popłakuje i nadal nie może zrobić kupki to daj mu czopek glizerynowy ( mój synek robił kupkę od razu po włożeniu czopka kiedy próbował go wypchnać). Tylko z tym czopkiem to tylko w naprawdę ciężkich kupkach. A poniżej ten tekst, który warto przeczytać. Zaparcia u niemowląt ————————Nasza prawie czteromiesięczna córeczka od urodzenia jest karmiona wyłącznie piersią. Niczym jej nie dopajaliśmy. Przez półtora miesiąca cierpiała na kolki, a kiedy one ustały rozpoczęły się problemy z wypróżnieniami – nagle i niespodziewanie. Kiedy Ani dokuczały kolki, wypróżniała się kilka razy dziennie. Gdy kolki ustały, w ogóle przestała sama się wypróżniać. Próbowaliśmy podawać jej przed karmieniem przegotowaną wodę, syrop Rhelax – bez skutku. Również zastosowanie czopków glicerynowych nic nie dało. Gdy po 1 – 2 dniach, zaniepokojeni brakiem reakcji, wywoływaliśmy wypróżnienie cewnikiem w masach kałowych odnajdywaliśmy nierozpuszczony cały czopek. Jedyną pomocą jest cewnik, który zmuszeni jesteśmy stosować co 5 – 6 dni, czekając zawsze z nadzieją, że może Ani sama się wypróżni. Ten stan utrzymuje się od około dwóch miesięcy. Jaka jest tego przyczyna? Jak możemy pomóc naszej córeczce? ———————— Stolce nowo narodzonego dziecka są czarne, smoliste, gęste, stąd zwane są smółką. Noworodek przez pierwsze doby siusia niewiele – moczy 1-2 pieluszki (zdarza się, że wcale), ale powinien oddawać kilka stolców dziennie (minimum dwa), tak żeby około trzeciej doby pozbyć się całej smółki. Następne wypróżnienia, zwane przejściowymi są luźniejsze i brunatne. Kolejne stolec są żółtawe, prawic półpłynne, z białawymi grudkami, zieleniejące na powietrzu. Takich stolców jest często dużo, mniej więcej tyle ile karmień. Bywają noworodki oddające tylko dwa obfite stolce na dobę i też jest to prawidłowe. Zdarzają się jednak noworodki mające rzadszy rytm wypróżnień. Ponieważ może to wskazywać na niedobór pożywienia, należy w takim przypadku sprawdzić, jak dziecko przybiera na wadze. Jeśli jest zdrowe, zadowolone i ma dobry przybytek masy, można nic nie robić, tylko cieszyć się, że mamy mniejszy problem z praniem pieluch. Jeśli dziecko gorzej przybiera na wadze (to znaczy poniżej 125 g na tydzień), może mieć objawy związane z maksymalnym wykorzystaniem spożytego pokarmu, czyli rzadkie wypróżnienia. Wtedy należy pomyśleć o zwiększeniu laktacji lub o rozszerzeniu diety, na przykład o kleik ryżowy na wywarze z jarzyn czy o zupkę jarzynową. Około 6 – 8 tygodnia zmienia się rytm wypróżnień dziecka i liczba stolców maleje. W tym czasie może zdarzyć się kilka dni zupełnie bez stolca, po czym dziecko ustala swój rytm wypróżnień raz na dzień, raz na 2 – 3 dni czy inny. Nawet stolec po pięciu dniach przerwy jest luźny, papkowaty. Bywa, że ten nowy rytm to nawet raz na 7 – 10 dni. Jeśli stolec jest papkowaty i luźny, to wszystko w porządku, ponieważ zaparcie to stan, w którym dziecko oddaje rzadziej niż dotychczas stolec twardy, zbity i wyschnięty. Przyczyn takiego stanu należy szukać z pomocą lekarza. Czasem prawdziwe zaparcie związane jest z przedawkowaniem witaminy D3, czasem z jakąś anomalią jelitową (mniej groźną, bo te groźne ujawniłyby się, i to burzliwie, już wcześniej). Nie należy prowokować stolców termometrem czy cewnikiem (można uszkodzić śluzówkę odbytu) ani czopkami, ponieważ działanie takie może spowodować zaparcia nawykowe. Organizm dziecka będzie czekał, aż odbytnica zostanie podrażniona do skurczu. Jeśli, jak piszą rodzice Ani, cewnik używany jest już od około dwóch miesięcy, to jest to wystarczający okres, by maleństwo miało takie właśnie nawykowe zaparcia. Jeżeli natomiast dziecko dobrze przybiera na wadze i stolce są luźne, a jedynie oddawane są rzadko i powodują dolegliwości u dziecka (napięcie, niepokój, prężenie się), to można spróbować pomóc poprzez zmianę diety matki: więcej błonnika, otręby, ewentualnie pite przez mamę ziółka przeczyszczające w niewielkich ilościach. Można także podać takiemu małemu dziecku łyżeczkę przetartego jabłka lub wywaru z suszonych śliwek lub z jarzyn – najpierw raz dziennie, a jeśli nie ma efektu, to 2 – 3 razy dziennie. W ogóle w przypadku problemów “brzuchowych” u dzieci powyżej szóstego tygodnia – należy zwrócić uwagę na dietę matki i rozważyć możliwość nadwrażliwości czy nawet reakcji alergicznej organizmu dziecka na niektóre jej składniki. Dzieci karmione piersią nie zawsze oddają stolce regularnie, ale jeśli są zdrowe i aktywne, nie należy przywiązywać do tego zbyt dużej wagi, bo możemy więcej zaszkodzić niż pomóc. Pamiętajmy jednak, że gdy zastosowanie się do ogólnych porad (takich jak powyższe) nie daje efektu, wtedy trzeba uciec się do pomocy mądrego pediatry. Agus i Kamilek ( Widok (4 lata temu) 18 lipca 2018 o 21:28 Dziewczyny mialyscie problem z dzieckiem, wstrzymujacym kupke? Jesli tak, co z tum robilyscie? 0 0 ~anonim (4 lata temu) 18 lipca 2018 o 22:48 Moje dziecko nawykowych zaparc dostalo w 6mc zycia(zdiagnozowane),dzis w wieku 3 lata nadal ma zaparcia,robi na nocnik i to byl przelom sie bardzo rzadko powiedzmy raz na miesiac ,ze powie chce jej przypominac codziennie siadaj na nocnik i zrob kupe,oczywiscie nic na zmuszam jej ale co drugi dzien nie ma wybacz musi wiem,ze 3 go dnia bedzie jeszcze szczescie juz rozumie i potrafie ja przekupic np lizaczkiem albo drobiazgiem i Radys powiedzial tak : Usiadzie na nocnik nauczy sie efektywnie przeć problem pomoglo moze nie do konca ale odstawilismy xenne na ktorej dziecko bylo 2,5 roku prawie mowili xenna szkody nie zrobi a zaparcie jest 0 0 ~Gosia810 (4 lata temu) 18 lipca 2018 o 23:03 Probowalam dawac laktuloze, ale nie dziala. Czopki raz pomoze a raz nie... 0 0 ~anonim (4 lata temu) 18 lipca 2018 o 23:18 Laktuloze polecala pediatra ,gastrolodzy (w tym dr Marek) polecali u nas tez nie dzialala ona tylko daje przepraszam poslizg a xenna junior ta kupke rozrzedza ,ze tak nie uzaleznia takze moze byc stosowana to trauma dla dziecka wiem po swoim i to moja postrasze czopkiem (wiem ,ze to okropne ale wole zeby zrobila kupe i posune sie nawet do takich gróźb).Zbyt wiele wycierpialysmy. 2 0 ~Gosia810 (4 lata temu) 18 lipca 2018 o 23:25 Dzieki, jutro kupie xenne. A ile saszetek jej dawalas jak miala 2,5 roczku? Maxymalna zalecana ilosc? 0 0 ~anonim (4 lata temu) 18 lipca 2018 o 23:33 2 saszetki rozpuscic w pol szklanki wody ,to jest maksymalna dawalismy codziennie najlepiej duszkiem pozniej zaczac zmniejszac,poltorej saszetki itd... 0 0 ~mama (4 lata temu) 19 lipca 2018 o 00:01 Daj dziecku codziennie do zjedzenia miseczkę borówek póki jeszcze sezon, a potem jak się przyzwyczai, to może zacznie robić. 0 5 ~anonim (4 lata temu) 19 lipca 2018 o 00:20 Jagody, borówki - hamują biegunki, czyli w przypadku wstrzymywania kupy dojdzie jeszcze zatwardzenie, ja odradzam, szybciej suszone śliwki, one powinny "ruszyć". 3 1 ~anonim (4 lata temu) 19 lipca 2018 o 06:35 Surowe owoce przyspieszają perstaltyke. 0 2 ~autorka (4 lata temu) 19 lipca 2018 o 13:26 U nas zadziałała laktuloza. To nieprawda, że ona tylko daje "poślizg" - rozmiękcza, że tak powiem, kupę, powoduje, że zostaje w niej więcej wody. Ale 1) nie działa od razu, 2) trzeba przy jej podawaniu dużo pić. Przy mniejszych zaparciach pomagały też Kubusie (błonnik). No ale kluczowe okazało się chyba jednak oswajanie tematu - czyli doprowadzenie do tego, żeby córka nie chciała wstrzymywać kupy. dużo rozmawiałyśmy, czytałyśmy, oswajałyśmy temat. W końcu przeszło, ale było to ładnych kilka miesięcy... 1 0 ~Gosia810 (4 lata temu) 19 lipca 2018 o 15:06 A ile coreczka ma lat jesli moge zapytac? 0 0 ~Magda (4 lata temu) 19 lipca 2018 o 21:42 Moja ma 3,5 lat. Ostatnio stwierdzony refluks i własnie okropne zaparcia... Byłysmy ostatnio udr. Marka. Zalecil przez miesiac kuracje z dicop*g junior. Przez pierwszy tydzień 15 gram raz dziennie, drugi tydzień 10 gram i kolejne 2 tygodnie po 5 gram. Rozpuszczac w 50 ml i popić250 ml w ciagu godziny. Najlepiej zeby byc w poblizu toalety zwlaszcza na poczatku. I prowadzic dziennik wyproznien... U nas motywacja w postaci naklejek nie dziala :( 0 0 (4 lata temu) 19 lipca 2018 o 21:56 Dicop@g albo Xenna Junior - laktuloza nic nie pomagała, męczyłam się z tym problemem przy starszej córce do 4 roku zycia 2 0 ~Autorka (4 lata temu) 21 lipca 2018 o 00:09 Teraz jak walczyliśmy miała około 2,5 0 0 ~Anka (4 lata temu) 20 lipca 2018 o 00:10 Moje dziecko miało zaparcia nawykowe przez 1,5 roku. Lekarze mieli racje jedynie w jednym- ze trzeba doprowadzić do miękkich kup i to długotrwałe, żeby dziecko przestało się bać robić kupę. Próbowałam wszystkich specyfików które są na rynku i nic nie pomagało długotrwałe. Lactulosum wręcz po dwóch m-cach zaczęło zatwardzac. Próbowałam cieplej wodyn z rana- nie chciała pic. Smarowałam kremem na hemoroidy bo jest lekko znieczulający. Doszło do tego ze moja mała robiła kupę raz na tydz i to po lewatywie. Dramat był straszny, stres okropny wiec napisze jak ja z tego wyleczyłam- sama, bo żaden lekarz jakos na to nie wpadł. Sposób prosty- siemienie lniane. Codziennie rano i wieczorem robiłam jej napar z siemienia lnianego i dawałam z miodem. Ponieważ było to słodkie moja córa bardzo lubiła ten napój. Po ok tyg te kupy się unormowaly. Potem musiałam zmniejszyć dawkę bo robiła za luzem kupy. Polecam wam to bo nie ma w tym żadnej chemii a zawartość błonnika jest tak duża ze super reguluje wypróżnienie 0 3 ~Gosia810 (4 lata temu) 20 lipca 2018 o 08:08 Ania a jak jej dawalas 2x dziennie to ile tego bylo? 0 0 ~Anka (4 lata temu) 20 lipca 2018 o 09:02 Tak na oko to łyżeczka , półtorej do kubka, potem zalewałam wrzątkiem i zostawiałam do rana. Tak 1/3 szklanki. Rano przelewalam przez sitko i dodawałam trochę gorącej wody żeby było cieplawe. Czasem mieszkałam łyżeczka w tym sitku żeby gluty jeszcze wydobyć a raczej taka piankę :) dodawałam miodu tak żeby było słodkie i tyle. Musi być dobrze słodkie żeby dziecko wypiło i lepiej jaki esy lekko ciepłego konsystencja tego jest taka gestawa 0 0 ~Gosia810 (4 lata temu) 20 lipca 2018 o 09:18 Dzieki, czekam na dostawe miodu i tez sprobuje. A jeszcze zapytam, jak juz sie te kupy wyregulowaly to juz odstawilas to siemie czy raz na jakis czas jeszcze jej dajesz? 0 0 ~anonim (4 lata temu) 20 lipca 2018 o 09:31 Jeśli nie dawałaś jeszcze dziecku miodu, to najpierw sprawdź, czy nie ma alergii - miód to silny alergen. 1 0 ~Gosia810 (4 lata temu) 20 lipca 2018 o 09:47 Daje miod od bardzo dawna, takze jest sprawdzony. 0 0 ~anonim (4 lata temu) 20 lipca 2018 o 10:37 Jak mi się wydawało ze już jest super to odstawiłam. Po jakimś czasie zaparcia wróciły ale bardzo szybko je zlikwidowałam i już prawie rok jest spokój. Teraz raz na jakiś czas jej robię ten napój jak widzę ze ma kilka dni twarde kupy. 0 0 ~anonim (4 lata temu) 20 lipca 2018 o 10:41 Dodam ze chodzi o całe ziarna siemienia :) mam nadzieje ze Ci się uda i ze dziecko będzie chciało pic. Ja mojej wkręciłam ze to napój piękności :) 0 0 ~Gosia810 (4 lata temu) 20 lipca 2018 o 10:46 Tez jej bede musiala cos naopowiadac :) dzieki za podanie tego sposobu. 0 0 ~Maria (3 lata temu) 9 sierpnia 2018 o 08:49 Ja w sytuacji podbramkowej podaje czopka Eva qu dla dzieci, bodajże bambini w nazwie. Kilkanaście minut i po sprawie. Na szczęście ostatnio mała nie ma żadnych problemów i mam nadzieję, że tak pozostanie 1 2 ~anonim (3 lata temu) 11 sierpnia 2018 o 12:44 Rewelacyjnie działają borówki amerykańskie- kazdego dnia,herbatka z lekkim siemiem lnianym i woda z cytrynką - na czczo 0 0 ~Mary (2 lata temu) 28 lutego 2020 o 11:31 Zdecydowanie też jestem za czopkami w sytuacji, kiedy dziecko faktycznie ma kilkudniowe zaparcie lub nie może się wypróżnić z powodu twardego kału. Czopek od razu po zaaplikowaniu rozpuszczając się delikatnie musuje i rozmiękcza kał, nie przeczyszczając. Dziecko max po kilkunastu minutach robi kupkę bez żadnego bólu. Warto jednak poznać przyczynę zaparć jeśli się powtarzają mimo, że dziecko zdowo się odżywia i wypija odpowiednią ilość płynow. U nas wyszla alergia pokarmowa i po wyeliminowaniu alergenu córka nie ma już zaparć. 0 0 ~Karolina (1 rok temu) 30 września 2020 o 16:42 Używam tych czopków i uważam że dla dzieci to jest najlepsze rozwiązanie, aby zlikwidować zaparcie. Smaruję czopek oliwką i wkładam z łatwością. U moich dzieci się sprawdzają. 0 1 ~Rokoko (1 rok temu) 7 marca 2021 o 21:51 Stosowaliśmy czopki evaqu bambini gdy synek miał problem z zaparciami. Zaczęło się ok 2 roku życia, gdy zaczął korzystać z nocnika. Czopki podałam kila razy i zawsze pomagały. Dla mnie bardzo ważne jest to, że pomagają regulować wypróżnianie a nie uzależniają 0 1 ~Marianna (1 rok temu) 30 kwietnia 2021 o 21:16 Mojemu dziecku też podaję takie czopki, nie zdecydowałam się na środki doustne, bo wolę bezpieczniejszą metodę. Te czopki nie wchłaniają się, nie przeczyszczają, a jedynie wywołują naturalne wypróżnienie. 0 0 ~Katarzyna (7 miesięcy temu) 7 grudnia 2021 o 19:32 Najlepszy i najbardziej skuteczny sposób u nas to były czopki evaqu bambini. Szybko pomogły pozbyć się problemu z zaparciami. Są bezpieczne dla dzieci. Córeczka na spokojnie pozwalała je sobie aplikować 0 0 (7 miesięcy temu) 8 grudnia 2021 o 14:40 Nie wiem jak dziecko może sobie z tym poradzić. 0 0 ~Marlena (7 miesięcy temu) 20 grudnia 2021 o 20:46 jeśli chodzi o zaparcia u dzieci to ja polecam czopki eva qu dla dzieci. działają bardzo dobrze i łagodnie. Co najważniejsze są skuteczne i dziecko czuje się lepiej i ma lepsze samopoczucie 1 0 ~Janina (2 miesiące temu) 16 maja 2022 o 19:27 @Marlena też stosowąłam te czopki gdy synek miał zaparcia. Bardzo mu pomogły. Działają miejscowo rozpuszczając co trzeba i w ciągu kilkunastu minut trzeba siadać na nocniku. Szybko, ale nie gwałtownie 0 0 do góry

zaparcia nawykowe u dzieci forum