🐑 Okoń Wprowadzenie Do Dydaktyki Ogólnej

Czesław Kupisiewicz (doktor honoriscausa APS-u), Podstawy dydaktyki ogólnej. Wincenty Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej Mirosław S. Szymański, O metodzie projektów. Z historii, teorii i praktyki pewnej metody kształcenia 2. Uzupełniająca Edouard Claparede, Szkoła na miarę John Dewey, Szkoła a społeczeństwo 1 W. Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Wydawnictwo „Żak”, Warszawa 1995, s. 129. dydaktyczny) należy rozumieć up orządkowany w czasie ciąg zdarzeń obejmujący takie czynności nauczyciela i uczniów, ukierunkowane przez odpowiedni dobór celów i treści , oraz 5 W. Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Wydawnictwo Żak, Warszawa 1996, s. 423. Rozważania o kwalifikacjach pedagogicznych nauczyciela 2 (165) 2006 127 Okoń Wincenty, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2003. Parkita Ewa, Zastosowanie technologii informacyjnej w rozwijaniu zainteresowań mu- zycznych dzieci i młodzieży, [w:] Andrzej Białkowski (red.), Nowe trendy w edukacji muzycznej, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin f26 Autobiografia naukowa i zawodowa. i szkoły wyższej. Rozpocząłem od badań nad techniką uczenia się dorosłych, samodzielnym uczeniem się, szkolnictwem dla dorosłych, kontrolą i oceną. w procesie kształcenia dorosłych, lekcją w szkole współczesnej, wdrażaniem. do samokształcenia, wskazaniami metodycznymi z zakresu nauczania Celem dydaktyki jest badanie systemów dydaktycznych, celów i treści kształcenia, procesu kształcenia wraz z jego uwarunkowaniami. Do zadań dydaktyki ogólnej należy: naukowa analiza oraz formułowanie celów kształcenia (ogólnych i szczegółowych) dobór treści kształcenia; analiza procesu kształcenia (jego elementów) Metody, formy, zasady-teoria i praktyka Mariola Pacek. Konferencja szkoleniowa Zespół Szkół w Potoku 26 stycznia 2010 r. Plan wystąpienia. Wprowadzenie. Metody, formy, zasady w teorii szkolnej. Metody, formy, zasady w praktyce szkolnej. Slideshow 5601000 by morag Przytoczeni znawcy dydaktyki literatury i języka z Uniwersytetu w Bamberg, profesor Kristine Bismarck i profesor Ortwin Beisbart, zwracają uwagę, że zachwiana została równowaga OKOŃ W. Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej.doc z chomika maro8914. 157 KB; 1 paź 12 19:07; 4_Filary_Raport_Delorsa.pdf z chomika maro8914. 103,5 MB Jan Fryderyk Herbart (1776-1841) . Jan Władysław Dawid (1859-1914). John Dewey (1859-1952) Bogdan Nawroczyński (1882-1974). Celestyn Freinet (1896-1966) Piotr Jakowlewicz Galpierin (1901-1988) Zakończenie . Rozdział trzeci. Główne pojęcia dydaktyki Przemiany*dydaktyki jako nauki. Podstawowe pojęcia. Charakter dydaktyki jako nauki. Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Wincenty Okoń. 8 /10. Ocena 8 na 10 możliwych Na podstawie 1 oceny kanapowicza tencji, np. jako zakres uprawnień do podejmowania konkretnych działań 9, gotowość do wy-konywania zadań na określonym poziomie 10 czy też wyuczona umiejętność robienia rzeczy dobrze i sprawność niezbędna do radzenia sobie z problemami11. Arends 12 podkreśla ol- NaG2Dyp. Pojęcie celów kształcenia. Znaczenie celów kształcenia w procesie edukacyjnym. Rodzaje celów kształcenia. Cechy celów kształcenia. Klasyfikacja celów kształcenia. Operacjonalizacja celów kształcenia. strona 2/3 Cechy celów kształcenia: KONSTYTUTYWNE: • Wykonalność (realność) – dające się zrealizować • Logiczność – pozbawione wewnętrznych sprzeczności • Dostrzegalność – określone tak, aby można było ustalić stan ich wykonania • Wymierność – określone tak, aby można było dostrzec, czy dany cel został zrealizowany, czy nie • Rzeczowość i precyzyjność – cele powinny zawierać syntetyczny opis tego, co chcemy osiągnąć. SPECYFICZNE CECHY CELÓW SZCZEGÓŁOWYCH: • Są sformułowane z punktu widzenia ucznia • Opisuje, co uczeń potrafi zrobić po zakończeniu procesu kształcenia np. uczeń umie nazwać, rozpoznać, zastosować, przeanalizować itp. • Wymieniają warunki ograniczające, które muszą być spełnione np.: ograniczenie czasu, ograniczenie liczby błędów, ograniczenie dotyczące tego, co może być stosowane jako pomoc przy wykonaniu zadania itp. • Reprezentują różne typy zachowania ucznia Klasyfikacja celów kształcenia. CELE KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO WG W. OKONIA: Strona rzeczowa: • Opanowanie ogólnej wiedzy o przyrodzie, społeczeństwie, technice i sztuce • Ogólne przygotowanie do działalności praktycznej w świecie i jego przekształcenia • Kształtowanie świadomości oraz opartych na niej postaw i naukowych przekonań. Strona osobowościowa (podmiotowa) • Ogólny rozwój sprawności umysłowej, zdolności poznawczych ze szczególnym uwzględnieniem myślenia oraz uzdolnień twórczych. • Rozwój potrzeb kulturalnych, motywacji i zainteresowań poznawczych: społecznych, estetycznych i technicznych. • Wdrażanie do samokształcenia i pracy nad sobą przez całe życie. TAKSONOMIA CELÓW W. OKONIA: • Wiadomości o faktach i zależnościach między nimi • Rozwiązywanie zagadnień teoretycznych i praktycznych • Samodzielne dokonywanie oceny • Samodzielne stosowanie wiedzy w nowych sytuacjach. >

okoń wprowadzenie do dydaktyki ogólnej